ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಹಣವೇ ಪ್ರಧಾನ, ಶಿಕ್ಷಕರ ಕ್ಷೇತ್ರವೂ ಹೊರತಲ್ಲ; ರಾಜ್ಯ ತ್ರಿಭಾಷಾ ನೀತಿ ಅಳವಡಿಸಬೇಕು: ಬಸವರಾಜ ಹೊರಟ್ಟಿ ಸಂದರ್ಶನ

ನಾನು 1975 ರಲ್ಲಿ ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರೌಢಶಾಲಾ ಶಿಕ್ಷಕನಾಗಿ ನನ್ನ ವೃತ್ತಿಜೀವನವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ. ನಾನು ಅಲ್ಲಿ ಐದು ವರ್ಷಗಳನ್ನು ಕಳೆದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಶಾಲಾ ಆಡಳಿತ ಮಂಡಳಿ ಮತ್ತು ಸರ್ಕಾರದಿಂದ ಶಿಕ್ಷಕರಿಗೆ ಕಿರುಕುಳ ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆಗ, ಯಾವುದೇ ಉದ್ಯೋಗ ಭದ್ರತೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಸೇವೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮರಣ ಹೊಂದಿದ ಯಾವುದೇ ಶಿಕ್ಷಕರ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಆರ್ಥಿಕ ಪರಿಹಾರವನ್ನು ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನವೆಂಬರ್ 13, 1976 ರಂದು, ಕೆಲವು ಸಮಾನ ಮನಸ್ಕ ಜನರು ಶಾಲಾ ನೌಕರರನ್ನು ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು ಕರ್ನಾಟಕ ಮಾಧ್ಯಮಿಕ ಶಾಲಾ ನೌಕರರ ಸಂಘ ರಚಿಸಿದರು. ಸಂಸ್ಥೆಯು ನಮ್ಮ ಹಕ್ಕುಗಳಿಗಾಗಿ ಹೋರಾಟ ಆರಂಭಿಸಿತು.

ನನ್ನ ತಾಯಿಗೆ ಈ ವಿಷಯ ತಿಳಿದಾಗ, ಅವರು ಟ್ರಂಕ್ ಕರೆ ಮಾಡಿ, "ನೀನು ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿದರೆ, ನಾನು ನೇಣು ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ" ಎಂದು ಹೇಳಿದರು. ನಾನು ತಕ್ಷಣ ನನ್ನ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಬಸ್ ಹತ್ತಿದೆ. ನನ್ನನ್ನು ಅಪರಾಧಿ ಎಂಬಂತೆ ಕಾಣಲಾಯಿತು. ಬಸ್ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 25 ಜನರು ನನ್ನನ್ನು ಬರಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಾತರದಿಂದ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ, ಸುಮಾರು 50 ಜನರು ಅಳುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನಾನು ಕಂಡೆ. ನನ್ನ ತಾಯಿ ತೀರಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸಿದೆ. ನಂತರ, ಅವರು ನನ್ನನ್ನು MLC ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸದಂತೆ ಮನವೊಲಿಸಿದರು.

ನಾನು ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿ ನಾನು ಸ್ಪರ್ಧಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ. ನೀವು ಸ್ಪರ್ಧಿಸದಿದ್ದರೇ ಸಂಘವನ್ನು ವಿಸರ್ಜಸುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಅವರು ನನಗೆ ಹೇಳಿದರು. ನಾನು ಸ್ಪರ್ಧಿಸಬೇಕೆಂದು ಅವರು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದರು.

ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 29,000 ಶಿಕ್ಷಕರ ಹುದ್ದೆಗಳು ಖಾಲಿ ಇವೆ, ಆದರೆ ಅತಿಥಿ ಶಿಕ್ಷಕರನ್ನು ನಿಯಮಿತ ಸಿಬ್ಬಂದಿಗೆ ಬದಲಾಗಿ ನೇಮಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ನಿಯಮಿತ ಸಿಬ್ಬಂದಿಗೆ 48,000 ರೂ. ವೇತನ ಅತಿಥಿ ಶಿಕ್ಷಕರಿಗೆ 12,000 ರೂ.ಗಳಿಗೆ ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ, ಇದನ್ನು ಹಣಕಾಸು ಇಲಾಖೆ ಇದನ್ನು ಉಳಿತಾಯ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತದೆ. ಶಿಕ್ಷಕರು ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟದ ವರದಿ, ಚುನಾವಣೆ ಮತ್ತು ಸಮೀಕ್ಷೆಗಳಿಗೆ ನಿಯೋಜನೆ ಸೇರಿದಂತೆ ಭಾರೀ ಬೋಧಕೇತರ ಹೊರೆಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮದ್ಯಾಹ್ನದ ಬಿಸಿಯೂಟಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಸಿಬ್ಬಂದಿಯನ್ನು ನೇಮಿಸುವಂತೆ ನಾನು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯನ್ನು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದ್ದೇನೆ ಶಿಕ್ಷಕರು ಬೋಧನೆಯತ್ತ ಗಮನಹರಿಸಲು ಇತರ ಇಲಾಖೆಗಳ ಶೇ. 10 ರಷ್ಟು ಉದ್ಯೋಗಿಗಳು ಕರ್ತವ್ಯಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ಸೂಚಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಕಾನೂನು ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿದ್ದರೂ, ನಿಯಮವನ್ನು ಮಾಡಬಹುದು.

ಮತಕ್ಕಾಗಿ ಹಣವು ಶಿಕ್ಷಕರ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಸಹ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿದೆ. ಮೊದಲು, ಸದಸ್ಯರು ಬದ್ಧರಾಗಿದ್ದರು; ಇಂದು, ಶೇ. ಕೇವಲ 5-10 ರಷ್ಚು ಮಾತ್ರ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಉಳಿದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಉಳಿದವರು ಹಣ ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ.

ಸಿನಿಮಾ, ಮಾಧ್ಯಮ, ಕ್ರೀಡೆ ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಣ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಸಾಧಕರಿಗೆ ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಕಾಯ್ದಿರಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ನಾನು ಸಿಎಂ ಮತ್ತು ಡಿಸಿಎಂಗೆ ಬರೆದಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ಪತ್ರ ನವದೆಹಲಿ (ಕಾಂಗ್ರೆಸ್) ಹೈಕಮಾಂಡ್‌ಗೆ ತಲುಪಿತು. ಈ ಅಧಿವೇಶನದ ನಂತರ, ಬಹುಶಃ ಅವರು ನಾಲ್ಕು ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ಘೋಷಿಸಬಹುದು. ರಾಜ್ಯಪಾಲರಿಗೆ ಅನರ್ಹ ನಾಮನಿರ್ದೇಶನಗಳನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸುವ ಅಧಿಕಾರವಿರುತ್ತದೆ.

ಹೌದು. 1985 ರಲ್ಲಿ, ರಾಮಕೃಷ್ಣ ಹೆಗಡೆ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗಿದ್ದಾಗ, ಅವರು ನನಗೆ 'ಬಿ' ಫಾರ್ಮ್ ನೀಡಿ ಧಾರವಾಡ ನಗರದಿಂದ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಲು ಕೇಳಿಕೊಂಡರು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಸುಮಾರು 3,000 ಶಿಕ್ಷಕರು ನನ್ನನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಿದರು. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಭಾರೀ ವಿರೋಧವೂ ಇತ್ತು. ನಿಮಗೆ ಇದು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಬೇಕಾ? ಎಂದು ರಾಮಕೃಷ್ಣ ಹೆಗಡೆ ನನ್ನನ್ನು ಕೇಳಿದರು, ಆನಂತರ ನಾನು ಭಿ ಪಾರ್ಮ್ ಹಿಂದಿರುಗಿಸಿದೆ.

ನಾನು ಎರಡು ಬಾರಿ ಸಚಿವನಾದೆ, ಆದರೆ ಅದು ಮತ್ತೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಸರ್ಕಾರಗಳು ಬದಲಾದಾಗ ನನಗೆ ನಿರಾಶೆಯಾಯಿತು. ವಿಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಸಚಿವರಾಗಿ, ಪ್ರತಿ ಜಿಲ್ಲೆಗೆ ಒಂದು ವಿಜ್ಞಾನ ಕೇಂದ್ರ ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕು ವಿಭಾಗೀಯ ವಿಜ್ಞಾನ ಕೇಂದ್ರಗಳು ಇರುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ, ಇಂದಿಗೂ, ಅವೆಲ್ಲವೂ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿವೆ. ಗ್ರಾಮೀಣಾಭಿವೃದ್ಧಿ ಮತ್ತು ಪಂಚಾಯತ್ ರಾಜ್ ಸಚಿವರಾಗಿ ನನ್ನ 10 ತಿಂಗಳ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ, ನಾವು "ಗ್ರಾಮಸೌಧದಿಂದ ವಿಧಾನಸೌಧಕ್ಕೆ" ಎಂಬ ಯೋಜನೆ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ್ದೇವೆ, ಇದರ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಗ್ರಾಮ ಪಂಚಾಯತ್ ಅಧ್ಯಕ್ಷರು, ಉಪಾಧ್ಯಕ್ಷರು ಮತ್ತು ಸದಸ್ಯರನ್ನು ಪ್ರತಿ ಎರಡು ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ವಿಧಾನಸೌಧಕ್ಕೆ ಆಹ್ವಾನಿಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅಂತಹ ಒಂದು ಸಭೆಯಲ್ಲಿ, ಮಂಗಳೂರಿನ ಪಂಚಾಯತ್ ಸದಸ್ಯರೊಬ್ಬರು ಪಂಚಾಯತ್‌ಗಳು ಹಂಚಿಕೆಯಾದ ಹಣವನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಪಡೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂಬ ವಿಷಯವನ್ನು ಎತ್ತಿದರು, ಏಕೆಂದರೆ ಹಣವು ಮೊದಲು ಜಿಲ್ಲಾ ಮತ್ತು ತಾಲ್ಲೂಕು ಪಂಚಾಯತ್‌ಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ನಂತರ ಮಾತ್ರ ಗ್ರಾಮ ಪಂಚಾಯತ್‌ಗೆ ತಲುಪಿತು. ಅದೇ ದಿನ, ಹಣವನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಗ್ರಾಮ ಪಂಚಾಯತ್‌ಗಳಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಬೇಕೆಂದು ನಾವು ಘೋಷಿಸಿದ್ದೇವೆ. ಇಂದಿಗೂ, ಹಣವನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಅವರಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಲೇ ಇದೆ.

ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಮತ್ತು ಪ್ರೌಢ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಚಿವರಾಗಿ, ನಾನು 48,313 ಶಿಕ್ಷಕರನ್ನು ನೇಮಿಸಿದೆ ಮತ್ತು ಇಲಾಖೆಯ ಬಜೆಟ್ ಅನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದೆ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಶಿಕ್ಷಕರ ಕೊರತೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮೊದಲು ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿದ್ದ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟದ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಅನುದಾನಿತ ಶಾಲೆಗಳು ಸೇರಿದಂತೆ ಪ್ರೌಢಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ವಿಸ್ತರಿಸಲಾಯಿತು. ನಾವು ಶಿಕ್ಷಕರ ವರ್ಗಾವಣೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಸಹ ಸುಧಾರಿಸಿದ್ದೇವೆ. ಇದಕ್ಕೂ ಮೊದಲು, ಉತ್ತಮ ಅರ್ಹತೆ ಹೊಂದಿರುವ ಶಿಕ್ಷಕರನ್ನು ನಗರಗಳಿಗೆ ನೇಮಿಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು, ಆದರೆ ಇತರರನ್ನು ಹಳ್ಳಿಗಳಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನಾವು ವಲಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಿದ್ದೇವೆ. ನಗರ ಮಿತಿಗಳನ್ನು ವಲಯ A ಎಂದು ವರ್ಗೀಕರಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ನಗರದಿಂದ 15 ಕಿಮೀ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರದೇಶಗಳು ವಲಯ B ಆಗಿದ್ದವು. ಇತರ ಪ್ರದೇಶಗಳು ವಲಯ C ಆಗಿದ್ದವು. ಚಿನ್ನದ ಪದಕ ವಿಜೇತರು ಸಹ ಮೊದಲು ವಲಯ C, ನಂತರ ವಲಯ B ಮತ್ತು ನಂತರ ವಲಯ A ನಲ್ಲಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಈ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇನ್ನೂ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿದೆ ಮತ್ತು ಇತರ ಒಂಬತ್ತು ರಾಜ್ಯಗಳು ಇದನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಿವೆ.

ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ತ್ರಿಭಾಷಾ ನೀತಿಯನ್ನು ಶಿಫಾರಸು ಮಾಡುವಂತೆ ನಾನು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆದಿದ್ದೆ. ಆ ಮೂರು ಪುಟಗಳ ವಿವರವಾದ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ, ಸಂಸತ್ತಿಗೆ ಹಾಜರಾಗುವ ಅನೇಕ ಸಂಸದರಿಗೆ ಹಿಂದಿ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ, ಅವರು ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತು ಹಿಂತಿರುಗುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ನಾನು ವಿವರಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಕರ್ನಾಟಕ ತ್ರಿಭಾಷಾ ನೀತಿಯನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಬೇಕೆಂದು ನಾನು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದೆ.

ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಸರಿಯಾಗಿಲ್ಲ. ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಸೋತವರು ನಾಮನಿರ್ದೇಶನಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅಲ್ಲದೆ, ನಾಯಕರ ಅನುಯಾಯಿಗಳು ನಾಮನಿರ್ದೇಶನಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅಂತಹ ನಾಮನಿರ್ದೇಶಿತ ಎಂಎಲ್‌ಸಿಗಳಿಗೆ ಏನೂ ತಿಳಿದಿರುವುದಿಲ್ಲ.

75 ಎಂಎಲ್‌ಸಿಗಳು ಮತ್ತು 225 ಶಾಸಕರಿದ್ದಾರೆ. ಎರಡೂ ಸದನಗಳಿಗೆ ಪ್ರಶ್ನೋತ್ತರ ಅವಧಿ ಒಂದೇ ಆಗಿರುತ್ತದೆ. ಪರಿಷತ್ತಿನಲ್ಲಿ, ಎಂಎಲ್‌ಸಿಗಳು ಅನುಭವಿ, ಬುದ್ಧಿವಂತ ಮತ್ತು ಆಯಾ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನವುಳ್ಳವರು. ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಮೇಲ್ಮನೆ ರದ್ದುಗೊಂಡಿತು. ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶ ಅದನ್ನು ರದ್ದುಪಡಿಸಿತು, ಆದರೆ ಮತ್ತೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಪರಿಷತ್ತುಗಳನ್ನು ರದ್ದುಪಡಿಸಿದರೆ, ನಮಗೆ ರಾಜ್ಯಸಭೆ ಏಕೆ ಬೇಕು? ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯದಲ್ಲಿ, ಪರಿಷತ್ತುಗಳು ಇರಬೇಕು. ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ, ಯಾರಾದರೂ ಶಾಸಕರ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಲು ಬಯಸಿದಾಗ, ಅವರ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಮತ್ತು ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಲಾಯಿತು. ಆದರೆ ಇಂದು, ಶ್ರೀಮಂತರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಟಿಕೆಟ್ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ ಶಾಸಕರು ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬರುತ್ತಾರೆ, ರಿಯಲ್ ಎಸ್ಟೇಟ್ ವ್ಯವಹಾರ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸಾಕಷ್ಟು ಹಣ ಸಂಪಾದಿಸುತ್ತಾರೆ. ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗಿರುವಾಗ, ಪರಿಷತ್ತು ಇರುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದು, ಅಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಗಂಭೀರ ಚರ್ಚೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತವೆ.

ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಸಹ ಬದಲಾಗಿದ್ದಾರೆ. ನನ್ನ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿ, ಈಗ ನಿವೃತ್ತರಾಗಿರುವ 108 ಐಎಎಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿದ್ದೇನೆ. ಹಿಂದೆ, ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ನಿಯಮ ಪುಸ್ತಕದ ಪ್ರಕಾರವೇ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳು ನಿಯಮಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾದದ್ದನ್ನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಬಯಸಿದ್ದರೂ ಸಹ ಅವರು ಅದನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.

ಯುವಕರು ಭೌತಿಕ ಪ್ರಪಂಚದಿಂದ ಸುಲಭವಾಗಿ ಪ್ರಭಾವಿತರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಸ್ಪೀಕರ್ ಮತ್ತು ನಾನು ಸಮ್ಮೇಳನದಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯ ಉದ್ದೇಶಗಳಿಗಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಕಾಲೇಜು ತೆರೆಯಲು ಬಯಸುತ್ತೇವೆ. ಎಸ್‌ಎಸ್‌ಎಲ್‌ಸಿ ನಂತರ ರಾಜಕೀಯ ಸೇರಲು ಆಸಕ್ತಿ ಇರುವವರಿಗೆ ತರಬೇತಿ ನೀಡಲಾಗುವುದು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನಾವು ಒಂದು ರೂಪುರೇಷೆಯನ್ನು ರೂಪಿಸಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯ ಸೇರುವ ಯಾವುದೇ ಯುವಕ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಓದಬೇಕು. ನನ್ನ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿ 1,200 ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಶಾಸಕರನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ಅವರಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಮಾತ್ರ ಪಿಂಚಣಿಯಲ್ಲಿ ಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಾರೆ, ಉಳಿದವರಿಗೆ ಪಿಂಚಣಿ ಮುಖ್ಯವಲ್ಲ.

ಖಾಸಗಿ ಶಿಕ್ಷಣ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ, ಉದ್ಯೋಗಿಯ ಸಂಬಳದ ಶೇ. 10-25 ರಷ್ಟು [ಕಾನೂನುಬಾಹಿರವಾಗಿ] ನಗದು ರೂಪದಲ್ಲಿ ನಿರ್ವಹಣೆಗೆ ಕೊಡಬೇಕಿತ್ತು. ನಾವು ಅದನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆವು. ಶಿಕ್ಷಕರನ್ನು ಕೆಟ್ಟವರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು, ಕ್ಷುಲ್ಲಕ ರಾಜಕೀಯ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಆರೋಪಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ನಾವು ಸಭೆ ಕರೆದು ಸುಮಾರು 1,200 ಶಿಕ್ಷಕರನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಿ, ಶಾಸಕಾಂಗ ಮಂಡಳಿಯ ಸದಸ್ಯರಾಗಿ (MLC) ನಮ್ಮ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಸರಿಯಾದ ಪ್ರತಿನಿಧಿಯನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಲು ಮುಂದಾದೆವು. ಆದರೆ ಯಾರೂ ಯಾವುದೇ ಉತ್ಸಾಹ ತೋರಿಸಲಿಲ್ಲ, ಆಗ ನನ್ನನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಯಿತು. ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ, ಅವರು ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ತಮ್ಮ ಪ್ರತಿನಿಧಿಯಾಗಿ ಸರ್ವಾನುಮತದಿಂದ ಘೋಷಿಸಿದರು. ನಾನು ಹಿಂಜರಿಕೆಯಿಲ್ಲದೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡೆ.