'ವಿವಾಹದ ಏಕೈಕ ವಿಧಿಯಾದ ಸೀತಾ ಪಾಣಿಗ್ರಹಣ ಶ್ರೀರಾಮರಿಂದ'

"ನಮ್ಮ ಸನಾತನ ಧರ್ಮ ಪೂರ್ವಜನ್ಮ-ಪುನರ್ಜನ್ಮಗಳಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಾಸವಿಟ್ಟಿದೆ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಾಣಕ್ಕೆ, ಅಥವ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಸಾವೇ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ನಂಬಿದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ದೇಹ ಬಿದ್ದು "ಸತ್ತ" ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ದೇಹಕ್ಕೆ ವಿನಹ ಆತ್ಮಕ್ಕಲ್ಲ ಎಂಬುದೂ ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ. "ದೇಹ ಉರುಳಿದ ಮೇಲೆ ಈ ಆತ್ಮ ಹೋಗುತ್ತದೆಲ್ಲಿಗೆ?" ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರವಾಗಿ ಅದು ಪಿತೃಗಳ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಸಾಮಾನ್ಯ ನಂಬಿಕೆ. ದೇವಲೋಕದಲ್ಲಿ ಈ ಪಿತೃ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಒಂದು ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಮರ್ಯಾದೆ. ಈ ಪಿತೃ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಪಿತೃಗಳು ದೇವತೆಗಳಾಗಿ, ಪಿತೃ ದೇವತೆಗಳೆಂಬ ಅಭಿದಾನದಿಂದ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರೆ. 

ಈ ಪಿತೃ ದೇವತೆಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ವಂಶಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ದೇವತೆಗಳಿರುತ್ತಾರಲ್ಲ, ಅವರು ಯಾವಾಗಲೂ ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಕಣ್ಣಿಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೆ. ಅಂತಹ ಪಿತೃ ದೇವತೆಗಳ ಆಶೀರ್ವಾದ ಬೇಡುವುದು ಎಲ್ಲ ಸಭ್ಯ ಗೃಹಸ್ಥರ ಕರ್ತವ್ಯ. ಇದು ನಾವು ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರಿಗೆ ತೋರುವ ಆದ್ಯ ಗೌರವ. ಅವರನ್ನಾಹ್ವಾನಿಸಿ ಅವರಿಗಾಗಿ ಇಲ್ಲಿ ದಾನ ಮಾಡಬೇಕೆಂಬುದು ಎಲ್ಲ ಭಾರತೀಯರ ಭಾವನೆ. ಹೀಗೆ ಪಿತೃದೇವತೆಗಳನ್ನಾಹ್ವಾನಿಸಿ ಅವರನ್ನು ತೃಪ್ತಿ ಪಡಿಸುವುದು ನಮ್ಮ ಅವಶ್ಯ ಅನಿವಾರ್ಯ ಕ್ರಿಯೆ. ಅದನ್ನೇ ನಾವು ಪ್ರತಿ ವರ್ಷವೂ ವಾರ್ಷಿಕ ಶ್ರಾದ್ಧವೆಂಬ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ, ತಿಥಿಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ಅಂತೇ ಈ ರೀತಿಯ ಯಾವುದೇ ವಿಶೇಷ ಶುಭ ಸಂದರ್ಭ ಸಮಾರಂಭ ನಡೆದರೂ ಮೊದಲು ಅವಶ್ಯವಾಗಿ ಮಾಡಲೇಬೇಕಾದ ಕರ್ಮವೆಂದರೆ ಅದು ಶ್ರಾದ್ಧ. ಕೆಲವರಿಗೆ ಈ ಶ್ರಾದ್ಧ ಎಂಬುದು ಎಲ್ಲೋ ಕಹಿಯಾಗಿ, ನಾಂದೀ ಶ್ರಾದ್ಧ ಎಂದು ಮರುನಾಮಕರಣ ಮಾಡಿದರು. ಕೊನೆಗದು ಶ್ರಾದ್ಧ ಪದವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ನಾಂದಿ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಷ್ಟೇ ಸೀಮಿತವಾಯಿತು. ಇದನ್ನು ನಾವು, ಗಂಡಿನ ಕಡೆಯವರು ಮಾಡಬೇಕಾದ ಪ್ರಧಾನ ಅಂಗ. " .ಶ್ರೀರಾಮರು ವಿಷಯವನ್ನು ಮಂಡಿಸುವ ರೀತಿ, ಆಧರಿಸಿದ ತರ್ಕ....

ಎಲ್ಲವೂ ಶತಾನಂದರಿಗೆ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಭಾವಿಯಾಗಿ ಕಂಡಿತು. 

"ರಾಜರ ಬಳಿ ಇರುವ ಸಂಪತ್ತು ಜನರದು. ಇಂತಹ ಸಂದರ್ಭಗಳನ್ನು ನೆಪ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ರಾಜನಾದಾತ ಯೋಗ್ಯ ಅರ್ಹ ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಿ ದಾನ ಮಾಡಬೇಕು. ರಾಜ್ಯ ವಿಸ್ತಾರಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಈ ದಾನದ ಮೊತ್ತ ಇರುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮದು ದೊಡ್ಡ ರಾಜ್ಯವಾದ್ದರಿಂದ ಒಂದೊಂದು ದಿಕ್ಕಿನ ಅರ್ಹರಿಗೆ ಒಂದೊಂದು ಲಕ್ಷ ಗೋವುಗಳನ್ನು ದಾನ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ಕೊಡುವುದರಲ್ಲೇ ಸಂತೋಷ ಕಾಣಬೇಕೆಂಬ ಸಂದೇಶವೂ ಇದರಲ್ಲಿದೆ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವುದರಲ್ಲಿ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಒಂದಷ್ಟು ವಾಪಸಾಗಬೇಕಲ್ಲ? ಹೀಗಾಗಿ ವಿವಾಹದಲ್ಲಿ ಗೋದಾನ ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿದೆ. ಸಾಮಾನ್ಯ ಪ್ರಜೆ ಒಂದು ಹಸುವನ್ನಾದರೂ ದಾನ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. "ಗಮನ ಇಟ್ಟು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಶತಾನಂದರು, "ನಮ್ಮ ಕಡೆಯಿಂದ ಯಾವ ಸಿದ್ಧತೆಯಾಗಬೇಕು? "ಎಂದರು. "ಮುಖ್ಯ ಕಾರ್ಯವೇ ವಿವಾಹ, ಅದನ್ನು ನೆರವೇರಿಸಬೇಕಾದದ್ದು ನೀವೇ ಅಲ್ಲವೆ? ನಿಮ್ಮ ಕನ್ಯೆಯನ್ನು ವರನಿಗೆ ಹಸ್ತಾಂತರಿಸಬೇಕು. ಹಾಗೆ ತನ್ನ ಮಗಳ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಅಳಿಯನಿಗೆ ಎಲ್ಲರ ಮುಂದೆ ವಹಿಸುವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವೇ ಪ್ರಧಾನ. ತನ್ನ ಮಗಳನ್ನು, ಅವಳ ಹೊಣೆಯನ್ನು ಧರಿಸುವುದನ್ನು, ಎಂದರೆ "ವಾಹ" ತನ್ನ ಮೇಲೆ ಹೊರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ವಿಶೇಷ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯೇ ವಿವಾಹ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನಿಂದ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿದೆ. ಈ ವಿಶೇಷ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯ ಸ್ವೀಕಾರದ ಪ್ರಕಟಿತ ದೃಷ್ಯವೇ ಪಾಣಿ ಗ್ರಹಣ. ಇದೇ ವಿವಾಹದ ಪ್ರಮುಖ ಅಂಗ. ಇದನ್ನು ಕನ್ಯಾ ಪಿತೃ ನೆರವೇರಿಸಿಕೊಡಬೇಕು. ದಯವಿಟ್ಟು ಇದನ್ನು ಕನ್ಯಾದಾನವೆಂದು ತಪ್ಪು ತಿಳಿಯಬಾರದು. ದಾನದಲ್ಲಿ ಹೇಳುವ "ನ ಮಮ" ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗೊಮ್ಮೆ ನೀವು ಕನ್ಯಾದಾನಕ್ಕೆ ಪಟ್ಟು ಹಿಡಿದರೆ ಯಾವುದೇ ಕಾರಣದಿಂದ ಮಗಳು ತೌರು ಮನೆಗೆ ಬರುವ ಅವಕಾಶವೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಇದು ಕನ್ಯಾದಾನವಲ್ಲ, ಪಾಣಿ ಗ್ರಹಣ. ಕನ್ಯಾ ಪಿತೃ ವರನನ್ನು ತನ್ನ ಮಗಳ ಕೈ ಹಿಡಿಯ ಬೇಕೆಂದು ಹೇಳಿ, ಅವಳ ಕೈಯನ್ನು ಅಳಿಯನ ಕೈಯಲ್ಲಿಟ್ಟು ಧಾರೆ ಎರೆಯುತ್ತಾನೆ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ವಿವಾಹ ಮುಕ್ತಾಯವಾಯಿತು."