ಏ ದಿಲ್ ಮಾಂಗೇ ಮೋರ್ ಎನ್ನುವ ಮುನ್ನ ತಿಳಿದಿರಬೇಕಾದ ಅಂಶವಿದು! (ಹಣಕ್ಲಾಸು)

ಇವತ್ತು ಜಗತ್ತು ಒಡೆದ ಮನೆ. ಭಾರತ ಮತ್ತು ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಮಧ್ಯೆ ಈಗಾಗಲೇ ಸಂಘರ್ಷ ಶುರುವಾಗಿದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ನಮಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಶಾಂತಿಯಿಲ್ಲ ಎನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ವಸ್ತು ಸ್ಥಿತಿ ಬೇರೆಯದಿದೆ. ಇವತ್ತಿಗೆ ಇಡೀ ಜಗತ್ತು ಛಿದ್ರವಾಗಿದೆ. ಎಲ್ಲೆಡೆ ಅಸಮಾನತೆ ತಾಂಡವಾಡುತ್ತಿದೆ. ಇದರ ಜೊತೆಗೆ ಅಸ್ಥಿರತೆ ಕೂಡ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ಯಾರಿಗೂ, ಎಲ್ಲಿಯ ಭದ್ರತೆಯ ಭಾವ, ನೆಮ್ಮದಿ ಇಲ್ಲವಾಗಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಕಾರಣ ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಹೋದರೆ ಅದು ಬಂದು ನಿಲ್ಲುವುದು ಹಣಕಾಸಿನ ಮನೆಗೆ! ಹೌದು ಕಳೆದ ನೂರು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ನಾವು ಜಗತ್ತನ್ನು ಬಹಳವಾಗಿ ಕೆಡೆಸಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ. ಹಣಕಾಸು ನಿರ್ವಹಣೆಯಲ್ಲಿ ಬಹಳವಾಗಿ ಸೋತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಇದು ಹೀಗಾಗಬಹುದು ಎನ್ನುವ ಕಲ್ಪನೆ ಇಂತಹ ಹಣಕಾಸು ಆಟವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದವರಿಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲವೇ? ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಉತ್ಪನ್ನವಾಗುವುದು ಸಹಜ. ಅವರಿಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಅರಿವಿದ್ದೇ ಇಂತಹ ನಡೆಯನ್ನು ಇರಿಸಿದ್ದರು.

ನೆದರ್ಲ್ಯಾಂಡ್, ಸ್ಪೇನ್, ಡೆನ್ಮಾರ್ಕ್ ನಂತಹ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ 2025 ರಲ್ಲಿ ಮೆಟ್ರೋ ಸ್ಟೇಷನ್ ಬಳಿ, ಪ್ರವಾಸಿಗರು ಹೆಚ್ಚಾಗಿರುವ ಕಡೆಯಲ್ಲಿ, ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಒಂದು ಫಲಕ ಇಂದಿಗೆ ರಾರಾಜಿಸುತ್ತದೆ. ಜೇಬುಗಳ್ಳರ ಬಗ್ಗೆ ಎಚ್ಚರ ಎನ್ನುವುದು ಆ ಫಲಕದಲ್ಲಿನ ಸಂದೇಶ ಎಂದರೆ ನೀವು ನಂಬುವಿರಾ? ಈ ದೇಶಗಳ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಮುಖ ನಗರಗಳಲ್ಲೂ ಹೋಂ ಲೆಸ್ ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಸರಕಾರ, ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು, ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಹಣೆದ ಸಾಲದ ಬಲೆಗೆ ಬಿದ್ದು ನಂತರ ಅದರಿಂದ ಹೊರಬರಲಾಗದೆ ಮನೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಬೀದಿ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣಿಸುವಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಳವಾಗಿದೆ. ಇದಕ್ಕೂ ಮೀರಿದ ಇನ್ನೊಂದು ಸಮಸ್ಯೆ ಕೂಡ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಮುನ್ನೆಲೆಗೆ ಬಂದಿದೆ. ವಲಸಿಗರು ಎಂದರೆ ಅವರು ನಮ್ಮ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಕಸಿಯಲು ಬಂದವರು ಎನ್ನುವುದು ಮತ್ತು ಅವರನ್ನು ಎರಡನೇ ದರ್ಜೆಯ ಪ್ರಜೆಗಳಿಗಿಂತ ಕೀಳಾಗಿ ನೋಡುವುದು ಆ ಸಮಸ್ಯೆ.

ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಮೂಲವನ್ನು ಹುಡಕುತ್ತಾ ಹೋದರೆ ನಮಗೆ ಸಿಗುವುದು ಅಮೇರಿಕಾ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಬಣ್ಣದ ಅಮೆರಿಕನ್ ಡ್ರೀಮ್ ಎನ್ನುವುದು ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ಅಮೇರಿಕಾ ತನ್ನ ದೇಶವನ್ನು ಕಟ್ಟಿದ್ದು ಸಾಲದ ಮೇಲೆ. ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿನ ಸಾಲ ಎಂದರೆ ಅದನ್ನು ತೀರಿಸಲಾಗದಷ್ಟು. ಇವತ್ತಿಗೆ ಇವರ ಸಾಲದ ಮೊತ್ತ ಸರಿಸುಮಾರು 32 ಟ್ರಿಲಿಯನ್ ಡಾಲರ್. ಆದಾಯ ಮೀರಿದ ಖರ್ಚನ್ನು ಫಿಸ್ಕಲ್ ಡೆಫಿಸಿಟ್ ಎನ್ನಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ ಇಂತಹ ಕೊರತೆಯನ್ನು ಸರಿದೂಗಿಸಲು ಅಮೇರಿಕಾ ಡೆಟ್ ಬಾಂಡ್ ಗಳನ್ನು ವಿತರಿಸಿ ಹಣವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಖರ್ಚು ಮಾಡುತ್ತಾ ಹೋಯ್ತು. ಇಂತಹ ಡೆಟ್ ಬಾಂಡ್ ಗಳನ್ನು ಜಗತ್ತಿನ ಬಹಳಷ್ಟು ದೇಶಗಳು ಕೊಂಡಿವೆ. ಅವತ್ತಿಗೆ ಅಮೇರಿಕಾ ಸಾಲಮಾಡಿ ಅದನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಎನ್ನುವಂತೆ ಬಿಂಬಿಸಿ ರಾಜನಂತೆ ಮೆರೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅಂತಹ ಐಷಾರಾಮ, ಸಂಪತ್ತು, ಕಣ್ಣುಕುಕ್ಕುವ ಜೀವನಶೈಲಿ ಯಾರಿಗೆ ಬೇಡ ಹೇಳಿ?

ಹಾಸಿಗೆ ಇದ್ದಷ್ಟು ಕಾಲುಚಾಚು ಎನ್ನುವ ತತ್ವವನ್ನು ಕೇವಲ ಭಾರತ ಎಂದಲ್ಲ, ಜಗತ್ತಿನ ಬಹಳಷ್ಟು ದೇಶಗಳು ಕೂಡ ಇದನ್ನು ಪಾಲಿಸುತ್ತ ಬಂದಿದ್ದವು. ಅಮೇರಿಕಾ ಆ ಎಲ್ಲಾ ದೇಶಗಳ ಚಿಂತನೆ, ಬದುಕುವ ರೀತಿಯನ್ನು ಬದಲಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿತು. ಸಾಲ ಮಾಡದವನು ಪಾಪಿ ಎನ್ನುವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಸಾಲವನ್ನು ವೈಭವೀಕರಿಸಲಾಯ್ತು. ಆದರೆ ಇಲ್ಲೊಂದು ಸಣ್ಣ ತಿರುವಿದೆ ಅದನ್ನು ಜನ ಸಾಮಾನ್ಯ ಗಮನಿಸದೆ ಹೋದ ಕಾರಣ ಇಂದಿನ ದಿನವನ್ನು ಕಾಣುವಂತಾಗಿದೆ. ಈ ಸಾಲದ ಆಟವನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿದ ಅಮೇರಿಕಾ ಮತ್ತು ಬ್ರಿಟನ್ ಶ್ರೀಮಂತರು ಸಾಲವನ್ನು ಪಡೆದು ಅದರಿಂದ ಅಸೆಟ್ ಬಿಲ್ಡ್ ಮಾಡುತ್ತಾ ಹೋದರು. ಆದರೆ ಜನ ಸಾಮಾನ್ಯ ಸಾಲವನ್ನು ಪಡೆದು ಲಿಯಬಿಲಿಟಿಯನ್ನು ಖರೀದಿ ಮಾಡುತ್ತಾ ಹೋದ. ಹತ್ತು ರೂಪಾಯಿ ಮೌಲ್ಯದ ವಸ್ತುವನ್ನು ಸಾಲದಲ್ಲಿ ಖರೀದಿ ಮಾಡಿ ಅದನ್ನು 20/30 ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಕಂತಿನ ಮೂಲಕ ಕಟ್ಟುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಬಿದ್ದುಬಿಟ್ಟ. ಇದನ್ನು ಡೆಟ್ ಟ್ರ್ಯಾಪ್ ಎನ್ನಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ ಜನ ಸಾಮಾನ್ಯರನ್ನು ಸಾಲದ ಖೆಡ್ಡಾಗೆ ಕೆಡವುದರ ಜೊತೆಗೆ ದೇಶವನ್ನು ಕೂಡ ಅವರು ಸಾಲದ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಸುತ್ತ ಹೋದರು. ಇಂತಹ ಯಾವುದೇ ಆಟವನ್ನು ನಾವು ಪಿರಮಿಡ್ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಗಮನಿಸುತ್ತಾ ಬರಬೇಕು.

ಇಂತಹ ಆಟಗಳು ಪಿರಮಿಡ್ ನ ಅರ್ಧಕ್ಕೆ ಬರುವವರೆಗೆ ಲಾಭದಾಯಕ, ಆಟ ಎನ್ನುವಂತೆ ತೋರುತ್ತದೆ. ಅದು ಯಾವಾಗ ಅರ್ಧದ ಮಟ್ಟವನ್ನು ಮೀರಿ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತದೆ, ಆಗ ಸಮಸ್ಯೆ ಶುರುವಾಗುತ್ತದೆ. ಅದು ಪಿರಮಿಡ್ ನ ಮೇಲ್ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಜನರನ್ನು ತಟ್ಟುವ ಮೊದಲು ಅವರು ಈ ಆಟವನ್ನು ಕೊನೆಗಾಣಿಸಿ ಹೊಸ ಆಟವನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಲು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ. ನಾವೀಗ ಅಂತಹ ಹೊಸ ಆಟವನ್ನು ಅವರು ಹುಟ್ಟುಹಾಕುವ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಇದ್ದೇವೆ. ಒಂದು ಹಳೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅಳಿಸಿಹಾಕಿ, ಹೊಸ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಹುಟ್ಟುಹಾಕುವುದು ಮತ್ತು ಜನರನ್ನು ಆ ಹೊಸ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಒಳಗೆ ತರುವುದು ಸುಲಭವಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ಬದಲಾವಣೆಯ ಮೊದಲಿಗೆ ಸಂಘರ್ಷ ಕಟ್ಟಿಟ್ಟ ಬುತ್ತಿ. ನಾವು ಇಂತಹ ಸಂಘರ್ಷದ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿದ್ದೇವೆ.

ಇವತ್ತು ಜಗತ್ತು ಯಾವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದೆ ಎಂದರೆ ಎಲ್ಲಾ ದೇಶಗಳೂ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರ ಮೇಲೊಬ್ಬರು ಅವಲಂಬಿಸಿವೆ. ಚೀನಾ ತನ್ನ ಪದಾರ್ಥವನ್ನು ಅಮೆರಿಕಕ್ಕೆ ಮಾರಬೇಕು. ಇಲ್ಲವೇ ತನ್ನ ಉತ್ಪಾದನಾ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಅದು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಇದರ ಜೊತೆಗೆ ತನ್ನ ರಿಸರ್ವ್ಸ್ ಅದು ಅಮೆರಿಕನ್ ಡಾಲರ್ನಲ್ಲಿ ಹೊಂದಿದೆ. ಅಮೆರಿಕನ್ ಬಾಂಡ್ ಕೊಂಡಿದೆ. ಅಮೇರಿಕಾ ಕುಸಿತ ಕಂಡರೆ ಆದರೆ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಹೊಡೆತ ಬೀಳುವುದು ಚೀನಾ ಮತ್ತು ಜಪಾನ್ ದೇಶಗಳಿಗೆ. ಅಮೇರಿಕಾ ಕೂಡ ಚೀನಾ ಪದಾರ್ಥಗಳು ಬೇಡ ಎಂದರೆ ವಾರದಲ್ಲಿ ಅವಸಾನ ಹೊಂದುತ್ತದೆ. ವಿಶ್ವದ ಎರಡು ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಎಕಾನಾಮಿಗಳು ಕುಸಿದರೆ ಪೂರ್ಣ ವಿಶ್ವ ಕುಸಿದಂತೆ ! ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಇಬ್ಬರನ್ನೂ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಮಕ್ಕಳ ಅನಾಥರದಂತೆ ಜಗತ್ತು ಅನಾಥವಾಗುತ್ತದೆ.

ಯೂರೋಪಿಯನ್ ಯೂನಿಯನ್ ಇರಬಹುದು, ಸೌತ್ ಅಮೆರಿಕನ್ ದೇಶಗಳು, ಆಫ್ರಿಕನ್ ದೇಶಗಳು ಮತ್ತು ಮಧ್ಯಪ್ರಾಚ್ಯ ದೇಶಗಳು, ಎಲ್ಲವೂ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅಮೇರಿಕಾ, ಚೀನಾ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿವೆ. ಈ ಎರಡು ದೇಶಗಳ ಕುಸಿತ, ವಿಶ್ವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಕುಸಿಯುವಂತೆ ಮಾಡಬಲ್ಲವು. ಗ್ಲೋಬಲೈಸಷನ್ ಎನ್ನುವ ಆಟವನ್ನು ಅಮೇರಿಕಾ ಹುಟ್ಟುಹಾಕದಿದ್ದರೆ ಜಗತ್ತು ಇಂದಿನ ಕೆಟ್ಟ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಕಾಣುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದೀಗ ಅಮೆರಿಕಕ್ಕೆ ಗ್ಲೋಬಲೈಸಷನ್ ಎನ್ನುವ ದೊಡ್ಡ ತಪ್ಪು ಎನ್ನುವುದರ ಅರಿವಾಗಿದೆ. ಇದು ಅರಿವಾಗುವ ವೇಳೆಗೆ ಅದನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಲಾಗದ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಅದು ಬದಲಾವಣೆ ಕಂಡು ಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಇವತ್ತಿಗೆ ಇವತ್ತೇ ಹೊಸ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಕಟ್ಟಬೇಕು ಎಂದರೂ ಅದಕ್ಕೂ ದಶಕಗಳು ಬೇಕು ಆ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಅವಲಂಬನೆ ಬೆಳೆದು ಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಆದರೆ ಅಮೇರಿಕಾ, ಚೀನಾ , ಯೂರೋಪಿಯನ್ ಯೂನಿಯನ್ ಗಳಿಗೆ ದಶಕಗಳು ಕಾಯುವ ತಾಳ್ಮೆ , ಸಂಯಮ ಎರಡೂ ಇಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ತಕ್ಷಣ ಈ ಆಟವನ್ನು ಮುಗಿಸಿ , ಹೊಸ ಆಟಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧರಾಗಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಹಪಹಪಿ ಶುರುವಾಗಿದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಅವರು ರಿಸೆಟ್ ಬಟನ್ ಒತ್ತುವ ತಾರಾತುರಿಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ. ಅವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ ಗ್ಲೋಬಲೈಸಷನ್ ಎನ್ನುವ ಆಟವನ್ನು ರಿಸೆಟ್ ಬಟನ್ ಒತ್ತಿ ಕೂಡ ಅಳಿಸಲಾಗದು ಎಂದು ಹೀಗಾಗಿ ಅವರು ಕಂಟ್ರೊಲ್ಡ್ ಗ್ಲೋಬಲೈಸಷನ್ ಎನ್ನುವ ಹೊಸ ಆಟವನ್ನು ಶುರು ಮಾಡಲು ಬಯಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇದರ ಚುಕ್ಕಾಣಿ ಯಾರ ಕೈಗೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ ,ಅವರು ಇನ್ನೊಂದೆರೆಡು ಶತಮಾನ ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಾರೆ. ಈ ಬಾರಿ ಈ ಅಧಿಕಾರದ ಚುಕ್ಕಾಣಿ ಒಂದು ದೇಶದ ಕೈಗೆ ಸಿಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಕಡಿಮೆ.

ಕೊನೆಮಾತು: ಜಾಗತಿಕ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ಗಮನದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ನೋಡಿದಾಗ, ಭಾರತಕ್ಕೆ ಮುಂಬರುವ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಭವ್ಯ ಭವಿಷ್ಯವಿದೆ. ಬಲಿಷ್ಠವಾದ ಭಾರತ ಜಾಗತಿಕ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧೆ ಒಡ್ಡುತ್ತದೆ. ಅಮೇರಿಕಾ, ಚೀನಾ, ಯೂರೋಪಿಯನ್ ಯೂನಿಯನ್ , ಜಪಾನ್ ಜೊತೆಗೆ ಭಾರತ ಕೂಡ ಜಾಗತಿಕ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಈಗಾಗಲೇ ಅದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ. ಭಾರತವನ್ನು ಈ ರೀತಿ ಬೆಳೆಯಲು ಬಿಟ್ಟರೆ ಅದು ಚೀನಾದಂತೆ ದೈತ್ಯವಾಗಿ ಬೆಳೆದು ಕುಳಿತರೆ ಆಗ ಅಮೇರಿಕಾ ಮೂಲೆಗುಂಪಾಗುತ್ತದೆ. ಚೀನಾಕ್ಕೂ ತನ್ನನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಭಾರತ ಬೆಳೆಯುವುದು ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಭಾರತದ ಬಳಿ 688 ಬಿಲಿಯನ್ ಡಾಲರ್ ಫಾರಿನ್ ರಿಸರ್ವ್ ಇದೆ. ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಮೊತ್ತವನ್ನು ಭಾರತ ಹೊಂದಿರುವುದು ಕಳೆದ ಒಂದು ದಶಕದಲ್ಲಿ ಎನ್ನುವುದು ನೆನಪಿರಲಿ.

ಈಗ ನಾವು ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ ದಿನಕ್ಕೆ ಪರೋಕ್ಷ ಮತ್ತು ಅಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ 2 ಬಿಲಿಯನ್ ಡಾಲರ್ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಆ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದಲ್ಲಿ ನಾವು ಪೂರ್ಣ ಪ್ರಮಾಣದ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ ಕನಿಷ್ಠ 20/30 ವರ್ಷ ಮತ್ತೆ ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತೇವೆ. ಗಮನಿಸಿ ಅಮೇರಿಕಾ, ಚೀನಾ, ಯೂರೋಪಿಯನ್ ಯೂನಿಯನ್ ಎಲ್ಲವೂ ಬಯಸುವುದು ಇದನ್ನೇ! ಯುದ್ಧದ ನಂತರ ಮರುಕಟ್ಟುವಿಕೆ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಂದೆರೆಡು ದಶಕ ಅವುಗಳ ಬದುಕು ಸಾಗುತ್ತದೆ. ಆನೆ ಸತ್ತರೆ ತೋಳಗಳಿಗೆ ಆಹಾರಕ್ಕೆ ಕೊರತೆಯಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಭಾರತ ಕುಸಿದರೆ ಅದು ಅಮೇರಿಕಾ ಮತ್ತು ಚೀನಾಕ್ಕೆ ರಸಗವಳ. ಯುದ್ಧ ಬೇಕು, ಯೇ ದಿಲ್ ಮಾಂಗೇ ಮೋರ್ ಎಂದು ಸೋಶಿಯಲ್ ಮೀಡಿಯಾದಲ್ಲಿ ಸ್ಟೇಟಸ್ ಹಾಕುವ ಮುನ್ನ ಭಾರತ ಬೇಡ, ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಭವಿಷ್ಯ ಕುರಿತು ಅರೆಗಳಿಗೆ ಯೋಚಿಸುವುದು ಉತ್ತಮ.