ಪ್ರತೀ ವೈಚಾರಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆಗಳ ಹಂತದಲ್ಲೂ ಕನ್ನಡ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ವಿಶ್ವ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. ದ್ರವಿಡ ನುಡಿಗಳು ಬೆಳೆಯುವಾಗ, ಲಿಪಿಗಳು ಉದ್ಭವವಾದಾಗ, ಶಾಸನಗಳು ಬರೆಯಲ್ಪಡತೊಡಗಿದಾಗ, ರಾಜರುಗಳು ದಿಗ್ವಿಜಯ ಸಾಧಿಸತೊಡಗಿದಾಗ ಕನ್ನಡ ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿತ್ತು. ಇಂದಿನ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ,ಆಂದ್ರ, ತೆಲಂಗಾಣಗಳೂ ಕರುನಾಡಿನ ರಾಜರಿಗೆ ಕಪ್ಪ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಉಳಿದ ಭಾಷೆಗಳು ಇನ್ನೂ ತನ್ನತನವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಲು ಹೆಣಗುತ್ತಿರುವಾಗ ಕನ್ನಡವು ತನ್ನದೊಂದು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿಕೊಂಡಿತ್ತು! ಇಂತಹ ಕನ್ನಡ ಡಿಜಿಟಲ್ ಯುಗದಲ್ಲೂ ಹಿಂದೆ ಬಿದ್ದಿಲ್ಲ. ತಮಿಳಿನ ನಂತರ ಹೆಚ್ಚು ಡಿಜಿಟಲ್ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಪಕ್ಕಾಗಿರುವುದು ಕನ್ನಡ. ಆದರೆ ಕನ್ನಡದ ಸ್ಪರ್ಧೆ ಇರಬೇಕಾದುದು ಇತರ ಭಾರತೀಯ ಭಾಷೆಗಳ ಜೊತೆಗಲ್ಲ. ಭಾರತ ದೇಶಕ್ಕೆ ತನ್ನ ಸ್ಪರ್ಧೆಯನ್ನು ಸೀಮಿತಗೊಳಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಕನ್ನಡದ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಅದಕ್ಕಿಂತ ದೊಡ್ಡ ಅನಾಹುತ ಇನ್ನೊಂದಿಲ್ಲ! ಇಂತಹ ವಿಷಯಗಳಿಗಾಗಿ ನಾವು ನೋಡಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಕೊರಿಯನ್,ಜಪಾನೀಸ್,ಫ್ರೆಂಚ್, ಜರ್ಮನ್, ಸ್ವೀಡಿಷ್ ನಂತಹ ಭಾಷೆಗಳ ಕಡೆಗೆ. ಅವುಗಳ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಸಮಾನಾಂತರವಾಗಿ ಬೆಳೆಯಬೇಕಾದುದು ಕನ್ನಡದ ಆದ್ಯತೆಯಾಗಬೇಕು. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಕನ್ನಡದ ಆದ್ಯತೆಗಳೇನು ಎಂಬುದು ನಾಡನ್ನಾಳುವವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಸಲಹೆ ಕೊಡಬೇಕಾದವರೂ ಸಹ ಅರೆಬರೆಯಾಗಿ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಕಲಿತವರು. ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಜ್ಞಾನವಾದರೂ ಬಳಕೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತವಾಗಿದೆ. ಮೂಲಭೂತವಾಗಿ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಆಗಬೇಕಾಗಿರುವುದೆಲ್ಲಿ ಎಂಬುದರ ಅರಿವಿನ ಕೊರತೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಇದೆ.
