ಕೊಂಚ ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಂಡು, ಅವರಿಗೆ ದಿಕ್ಕುಗಳ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಸಲು ಮುಂದಾದೆ. ನೀವು ನೋಡುವ ಕಪ್ಪು ಹಲಗೆ ಮತ್ತು ಪುಸ್ತಕ ಎರಡು ಆಯಾಮದ್ದು (2 dimension). ನಾನು ಬರೆಯವ ಚಿತ್ರ ಒಂದು ಅಡ್ಡ ಮತ್ತು ಇನ್ನೊಂದು ಉದ್ದ ಗೆರೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ. ಅದೇ ನಿಮ್ಮ ಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿ ಬರೆಯುವ ಚಿತ್ರದ ಎರಡೂ ಗೆರೆಗಳು ಅಡ್ಡವಾಗಿರುತ್ತವೆ ಎಂದೆ. ಅವರ ಮುಖಗಳು ವಿವರ್ಣವಾದವು. ಅವರ ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಥಕ ಚರ್ಯೆಯನ್ನು ಕಂಡು ಯಾವಾಗಲೂ ದಕ್ಷಿಣ ಎಂದರೆ ಕೆಳಗೆ ಮತ್ತು ಉತ್ತರ ಎಂದರೆ ಮೇಲೆ ಎಂಬುದು ತಪ್ಪು ಕಲ್ಪನೆ ಎಂದೆ. ನಾನು ಕಡೆಯ ಬೆಂಚಿನ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗನನ್ನು ಕರೆದು ನನ್ನ ಕುರ್ಚಿಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಉತ್ತರಕ್ಕೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಕೂರಲು ಹೇಳಿದೆ. ಅವನು ಅಕ್ಷರಷಃ ದಿಙ್ಮೂಢನಾದ! ಆಗ ನಾನು "ನಿಮ್ಮ ಪ್ರಕಾರ ಉತ್ತರ ಮೇಲಿದೆ ಎಂದರೆ ಕುರ್ಚಿಯನ್ನು ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಮುಖ ಮಾಡಿ ಕೂರಲು ಸಾಧ್ಯವೇ?" ಎಂದು ಕೇಳಿದೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಇಲ್ಲ ಎಂದರು. ನಂತರ ದಿಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಗಣಿಸುವ ಬಗೆಯನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟೆ. "ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ಮುಖ ಮಾಡು ನಿಂತು ಎರಡೂ ಕೈಗಳನ್ನು ಭುಜಗಳ ಸಮಾನವಾಗಿ ನಿಮ್ಮ ಎಡ ಮತ್ತು ಬಲಗಳಿಗೆ ಚಾಚಿದರೆ ಅದು ಉತ್ತರ ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣವಾಗಿರುತ್ತದೆ ಅದೇ ಬೆನ್ನ ಹಿಂದೆ ಮತ್ತು ಮುಂದೆ ಚಾಚಿದರೆ ಉತ್ತರ ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣವಾಗಿರುತ್ತದೆ." ಎಂದೆ. ಈಗ ಮಕ್ಕಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಅರ್ಥವಾದ ತೃಪ್ತಭಾವವಿತ್ತು! ಕೊನೆಗ ಸರಿಯಾಗಿ ಲಕ್ಕ ಬಿಡಿಸದರು. ಈ ಪಾಠದ ನಡುವಿನ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ತಿರುವಿನಿಂದ ನಾನಂದುಕೊಂಡಷ್ಟು ಲೆಕ್ಕಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿದ್ದರೂ ಬಾಲ್ಯದಿಂದ ಸಾಕಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ ಮೂಢನಂಬಿಕೆಯೊಂದನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕಿದ ಸಮಾಧಾನ ನನಗಿತ್ತು,