ರಾಮಚರಿತ್ರೆಯೆಂದು ಕರೆಯಲೆ ? ಎಷ್ಟೆಷ್ಟು ರಾಜರ ಚರಿತ್ರೆ ಕೇಳಿಲ್ಲ ತಾನು ? ಅವರೆಷ್ಟು ವೀರರು; ಅವರೆಷ್ಟು ರಾಜ್ಯ ಗೆದ್ದರು; ಅವರೆಷ್ಟು ಅರಸರ ತಲೆಯಮೇಲೆ ಪಾದವಿಟ್ಟರು; ಇದೇ ತಾನೇ ರಾಜ ಚರಿತ್ರೆ? ಬೇಡ ! ತನ್ನ ರಾಮ ಎಂದೂ ಯಾರಿಗೂ ಅಕಾರಣವಾಗಿ ನೋಯಿಸದಾತ. ತನ್ನ ಪೂರ್ವಿಕರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ ಬಿಟ್ಟು ಅಕ್ಕಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಇಂಚೂ ಸರಿದು ರಾಜ್ಯ ವಿಸ್ತರಿಸದಾತ. ತನ್ನನ್ನು ಪ್ರಜಾ ಪ್ರತಿನಿಧಿ ಎಂದುಕೊಂಡಾತ . ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಮುಂದಾಳು ಆತ. ಹೋಗಲಿ ರಾಮಕಥೆ ಎನ್ನೋಣವೆ ? ಕಥೆಯೇನೋ ಇದೆ, ಅದು ಪುಣ್ಯ ಗ್ರಹಣವೇ , ನೀತಿಯುಕ್ತವೇ, ಅದು ಅಸಾಧಾರಣ ಕಥೆಯೇ. ಆದರೆ ಕಥೆಯ ಮಿತಿ ಏಕೋ ಸರಿಹೋಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಹರಕು ಪುರಕು ಸೋಮಾರಿ ಕಥೆಗಳು ಜನರ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟಿಲ್ಲ ? ಏನು ಪ್ರಯೋಜನ ? ಬೇಡ. ಅದು ಕಥೆಯಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಬೇರೆ ಏನೋ ಇದೆ. 

ನಾನು ಬರೆದಿರುವುದು ಗದ್ಯವೂ ಅಲ್ಲ , ಪ್ರಬಂಧವೂ ಅಲ್ಲ , ನೀಳ್ಗವಿತೆಯೂ ಅಲ್ಲ , ಅದೊಂದು ಕಾವ್ಯ . ಸರ್ಗಗಳಾಗಿ ವಿಭಜಿಸಿದ್ದೇನೆ . ಅಲಂಕಾರಗಳ ಸೌಮ್ಯ ನಗಗಳನ್ನು ಕಾವ್ಯ ದೇವಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಸಿದ್ದೇನೆ . ಮಂದಾನಿಲ ಗತಿಯ ಶೈಲಿ ನನ್ನ ಈ ಕಾವ್ಯಕ್ಕೆ ಇದೆ . ನಾಯಕ , ನಾಯಕಿ , ಪ್ರತಿನಾಯಕ .... ಇತ್ಯಾದಿ ಔಚಿತ್ಯ ಪಾತ್ರ ಪ್ರಪಂಚವಿದೆ . ಹಿತಮಿತವಾದ ರಸಪುಷ್ಟಿಯೂ ಇದೆ . ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಸನ್ನವಾಗಿ ಓದುಗನಿಗೆ ಕಷ್ಟಕೊಡದೆ ಸುಲಭವಾಗಿ ಓದಿಸಿಕೊಂಡೂ ಹೋಗುತ್ತದೆ . ಈ ಎಲ್ಲಕ್ಕಿನ್ನ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಶ್ರೀರಾಮರ ನಡೆ ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿದೆ . ತಮಗೆ ಬಂದ ಸಂಕಟಗಳಿಗೆ , ಸವಾಲುಗಳಿಗೆ , ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಅವರು ಏನು ಪರಿಹಾರ ಕಂಡುಕೊಂಡರೆಂಬುದು ಪ್ರಮುಖವಾಗಬೇಕಾಗಿದೆ . ಅದೇ ನಮ್ಮ ಅಧ್ಯಯನವಾಗಬೇಕಿದೆ ಕೂಡ . ರಾಮರ ಬದುಕೇ ಒಂದು ನೀತಿಪಾಠ . ಅವರ ನಡೆಯೇ ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಬಟ್ಟೆ , ಅವರ ನುಡಿಯೇ ನಮ್ಮ ಜೀವನದ ಮಂತ್ರ ಎಂದಾಗಬೇಕಿದೆ . ಎಂದಮೇಲೆ  ನನ್ನ ಕೃತಿ ಒಂದು ಕಾವ್ಯ ; ಮಹಾಕಾವ್ಯ ; ಅದಿಕಾವ್ಯ ; ಅನುಕರಣೀಯ ಕಾವ್ಯ ; ರಸಕಾವ್ಯ ! ಇದು ರಾಮರ ನಡೆ ; ರಾಮರ ಗತಿ ; ರಾಮಧರ್ಮ ; ರಾಮಮಾರ್ಗ ; ರಾಮಪಥ ! ಅದೇ ರಾಮಾಯಣ. ಅದೇ ಅದೇ ಪ್ರಪಂಚ ಪ್ರಥಮ ಕಾವ್ಯರಾಜ ; ಅದೇ ಪುಣ್ಯ ಕಾವ್ಯ ; ಅದೇ ಮಾರ್ಗಕಾವ್ಯ ; ಅದೇ ನವ್ಯಕಾವ್ಯ ; ಅದೇ ನಿತ್ಯಕಾವ್ಯ ; ಅದೇ ಸತ್ಯಕಾವ್ಯ ; ಅದೇ ನಿತ್ಯನೂತನ ಕಾವ್ಯ ; ಅದೇ ರಾಮಾಯಣಂ ! 

ಈ ನಿರ್ಣಯಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ವಾಲ್ಮೀಕಿಗಳಿಗೆ ಅಡಿಯಿಂದ ಮುಡಿಯವರೆಗೆ ರೋಮಾಂಚನ , ಪುಲಕ , ನವಿರು , ಹದಿನಾರರ ಉತ್ಸಾಹ . ಧಿಗ್ಗನೆದ್ದು ಸೀತೆಯ ಗುಡಿಗೆ ಹೋದರು. " ಮಗಳೇ, ನಿನ್ನ ಅಪೇಕ್ಷೆಯಂತೆ ನಾಮಕರಣ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ. ಈ ಅಮರಕಾವ್ಯ ;ಈ ಅದ್ಭುತಕಾವ್ಯ; ಈ ಆನಂದಕಾವ್ಯ ; ಈ ಅಧ್ಯಾತ್ಮಕಾವ್ಯ ; ಈ ತಾತ್ವಿಕ ಕಾವ್ಯ ; ಈ ರಂಜನೀಯ ಕಾವ್ಯದ ಹೆಸರೇ "ಶ್ರೀಮದ್ರಾಮಾಯಣಂ" .

ಬರೆದದ್ದೂ ಆಯಿತು . ಸೀತಾಮಾತೆಯ ಒಪ್ಪಿಗೆಯೂ ದೊರೆಯಿತು . ನಾಮಕರಣವೂ ಆಯಿತು. ಇನ್ನೀಗ ಇದರ ಪ್ರಚಾರ. ಹಣ್ಣಿರುವುದು ತಿನ್ನಲಿಕ್ಕೆ. ಹೂವಿರುವುದು ಮುಡಿಯಲಿಕ್ಕೆ .ಹಾಡಿರುವುದು ಕೇಳಲಿಕ್ಕೆ . ಊಟವಿರುವುದು ಉಣ್ಣಲಿಕ್ಕೆ . ಇದೀಗ ಈ ಕಾವ್ಯವಿರುವುದು ಆಸ್ವಾದಿಸಲಿಕ್ಕೆ ತಾನೇ ? ಆದರೆ ಕಾವ್ಯ ರಸಾಮೃತ ಪಾನಕ್ಕೆ ಪಾಠಕ ಪಂಡಿತ ಪಾಮರರ ಬಳಿಗೆ ಇದನ್ನೊಯ್ಯುವವರಾರು, ಹಾಡುವವರಾರು, ವೀಣೆಗಳಿಗೆ ಅಳವಡಿಸಿ ನುಡಿಸುವವರಾರು ? ಅಪಶಬ್ದವಿರದ ಶುದ್ಧ ಭಾಷಾ ಕೋವಿದರಾರು ? ಆಲಸ್ಯವಿರದ ತರುಣ ತೇಜಸ್ವಿಯಾರು ? ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು . ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಮೃದು ಸ್ಪರ್ಶ . ಅಕ್ಷಿ ಬಿಚ್ಚಿ ನೋಡಿದರೆ ಕುಶೀಲವರು.  ನಮಸ್ಕರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಬೆಳಗೆದ್ದು ಬಂದು. ತುಪ್ಪದ ಥಾಲಿಗಳೆರಡೂ ಸುಗಂಧ ಸೂಸುತ್ತ ಮುಂದೆ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ ತಾನೇಕೆ ಬೆಣ್ಣೆ ಹುಡುಕುತ್ತಿರುವೆ ? 

ಬಾಲಕರಿಬ್ಬರನ್ನೂ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ತದ್ರೂಪಿ ರಾಮರೇ . ಎಷ್ಟು ಮೃದು , ಎಂತಹ ಮಿದುಮಾತು , ಏನು ನಯ , ಏನು ವಿನಯ , ಕಿರಿಯರಿಬ್ಬರೂ ಈಗಾಗಲೇ ವೇದಾಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ , ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿ ಸನಾಮರಾಗಿದ್ದಾರೆ , ಶಾಸ್ತ್ರ ಬುದ್ಧಿಯೂ ಸಿದ್ಧಿಸಿದೆ . ಕಂಠವೋ ಎಂಥ ಮಧುರ , ಭಾವಗಳ ನಿತ್ಯ ನರ್ತನ ಮೊಗದಲ್ಲಿ . ಘಂಟೆ ಘಂಟೆಗಳು ಹಾಡಿದರೂ ಸುಸ್ತಾಗದ ಕಂಠ , ಬಾಡದ ಮುಖ . ಜೊತೆಗೆ ಅಸ್ತ್ರಶಸ್ತ್ರಗಳಲ್ಲೂ ನಿಪುಣರಾಗಿದ್ದಾರೆ . ಈ ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿಗೇ ಇವರಿಗೆ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು ? ಇದು ಪ್ರಶ್ನೆಯೇ ಅಲ್ಲ ! ಯಾರ ಮಕ್ಕಳಿವರು ? 

ತಲೆ ನೇವರಿಸಿ ಕೇಳಿದರು , " ನಿಮಗೊಂದು ಕಾವ್ಯ ಹೇಳಿಕೊಡಲೇ ? ಕಲಿಯುವಿರಾ ? ಹಾಡುವಿರಾ ? " ಮತ್ತೆ ತಾತನ ಪಾದ ಮುಟ್ಟಿ ಕುಶ ಹೇಳಿದ ; " ಗುರುಗಳೇ , ತಾವು ಆದೇಶವಿತ್ತರೆ ಕಲಿಯುವುದು ಎಷ್ಟರ ಮಾತು ? ಸರಸ್ವತಿ ತಮ್ಮ ಆದೇಶಕ್ಕೆ ಕಾದು ಕುಳಿತಿರುವಾಗ ಆಕೆ ಅದನ್ನು ನಮಗೆ ಅನುಗ್ರಹಿಸಳೇ ? ತಾವು ಅಪ್ಪಣೆ ಕೊಡಿ , ನಮಗಿದು ಅದೃಷ್ಟ".  " ಇದು ಶ್ರೀಮದ್ರಾಮಾಯಣಂ . ಇದು ಪುಣ್ಯಕಾವ್ಯ . ಇದು ಧರ್ಮಕಾವ್ಯ . ಇದು ರಸಪೂರ್ಣಕಾವ್ಯ , ಇದು ಧ್ವನಿಪೂರ್ಣ ಕಾವ್ಯ . ಇದು ಸವಿತೃ ಸಮಕಾವ್ಯ . ಸವಿತೃ ಮಂತ್ರದ ಪ್ರಖ್ಯಾತಿ ಗಾಯತ್ರೀ ಛಂದಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ . ಈ ಛಂದಸ್ಸಿಗೆ ೨೪ ಅಕ್ಷರಗಳ ಮಿತಿ . ಅಕ್ಷರ ಒಂದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಸಾವಿರ ಶ್ಲೋಕದಂತೆ 24 ಸಾವಿರ ಶ್ಲೋಕಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿರುವೆ . ಶ್ಲೋಕದ ಪ್ರತಿ ಅಕ್ಷರವೂ ಪ್ರಣವಕ್ಕೆ ಸಮಾನ . ಅದು ಓಂಕಾರ ನಾದದಂತೆ ಪವಿತ್ರ . ಇಡೀ ರಾಮಾಯಣ ಪಾರಾಯಣ ಮಾಡಿದರೆ 7, 68,000 ಬಾರಿ ಓಂಕಾರ ಪಠಣ ಮಾಡಿದಂತೆ . ಅಂತಹ ಪುಣ್ಯ ಗ್ರಂಥವಿದು . ಇದನ್ನು ವೀಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸಿ ನುಡಿಸಲು ಸುಲಭ , ಅನುಮೋದನೀಯ .ಈ ಶುಭ ಮುಹೂರ್ತದಲ್ಲಿ ಶುದ್ಧ ಮನಸ್ಕರಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ಈ ತಾತ್ವಿಕ ಕಾವ್ಯವನ್ನು ". 

 (ಮುಗಿದಿಲ್ಲ !! )